Krok po kroku – 5 minut przy komputerze – Wycinamy postać

01 02

Podczas sesji, po wykonaniu wielu ujęć, w końcu dochodzimy do wniosku, że „mamy to”. Jednak często później okazuje się, że najlepiej byłoby, gdyby pewne drobiazgi nie znalazły się na zdjęciu. Powody bywają różne – po zaimportowaniu zdjęcia do programu graficznego może się okazać, że zza głównej postaci wystaje kawałek latarni bądź kosza na śmieci, które bardzo odwracają uwagę. Stanowią pewnego rodzaju przeszkody i już wiadomo, że lekkie przygaszenie ich koloru nie wystarczy. Bywają też sytuacje, gdy na zdjęciu mamy postać, która z jakichś powodów na zdjęciu znaleźć się nie powinna. Tym razem zajmę się drugim przykładem, pokażę jak wyciąć postać z tła w taki sposób, aby nikt nie zorientował się, że była tu kiedykolwiek obecna.

Rysowanie ścieżki narzędziem Pen Tool

Postacią, którą chcemy zachować na naszej fotografii, będzie pani po lewej. Na zdjęciu widać, że pewne części ciała mężczyzny, którego się pozbywamy, nachodzą na postać główną. Musimy więc w taki sposób odciąć zbędne fragmenty, aby jednocześnie zachować naturalny kształt ramienia postaci głównej. [1] Posłużymy się narzędziem pióra (Pen Tool). Jest to narzędzie tworzące wektorowe, niezależne od obrazu ścieżki (Paths), które później można zamienić w zaznaczenie. Ścieżki tworzone są na podstawie kolejnych punktów (Anchor Points), których położenie definiujemy. Przy każdym punkcie określamy kierunek i stopień zagięcia ścieżki. Jest to bardzo wygodne narzędzie, lecz wymaga pewnej wprawy. Warto się z nim zapoznać, ponieważ jego odpowiednik znajdziemy niemal w każdym programie graficznym.

Ścieżkę rozpoczynamy nad dłonią, którą chcemy wyciąć, i każdy następny jej punkt umieszczamy w takim miejscu oraz nadając ścieżce taki kształt, jaki mogłoby mieć ramię, gdyby nie znajdowała się na nim dłoń. [2] Kiedy uda się już narysować krzywą, łapiemy za końcówkę ścieżki (zakończoną punktem) z wciśniętym klawiszem ALT i odwracamy kierunek ścieżki tak, żeby „zamknąć” dłoń w całym zaznaczeniu. Powrót do punktu początkowego zamyka ścieżkę.

06 07

„Unaturalnienie” ramienia

Żeby ramię wyglądało bardziej naturalnie, wzmacniamy efekt padania światła na jego brzegach. Mamy do czynienia z jasnym tłem, więc rozjaśniamy ramię na brzegu za pomocą narzędzia rozjaśniania (Dodge). [6] W celu osiągnięcia bardziej wyrafinowanego efektu można wrócić do narzędzia pędzla, zmniejszyć jego przepływ (Flow) do, przykładowo, 16–20% [7], pobrać próbkę koloru (z ALT-em) z tła znajdującego się obok ramienia i malować tym kolorem krawędź kończyny. Teraz możemy odznaczyć zaznaczenie.

08 09 10 11 Przed Po

Select and Mask i stemplowanie tła

Z resztą postaci, którą zamierzamy wyciąć, postępujemy podobnie. Za pomocą narzędzia pióra rysujemy ścieżkę określającą z grubsza kształt lewego boku pani, którą zachowujemy na zdjęciu. [8] Po zamknięciu ścieżki tworzymy zaznaczenie i ustalamy wtapianie (Feather) jak poprzednio. Jeśli zależy nam na wygładzeniu krawędzi zaznaczenia, zawsze możemy posłużyć się bardziej zaawansowanymi opcjami maskowania, które znajdziemy w narzędziu Select and Mask (w menu zaznaczeń [Select] w głównym menu Photoshopa). [9] Tam również można ustalić wtapianie (Feather), do którego dochodzi wygładzanie (Smooth) i kontrast zaznaczenia.

Tło w tej części kadru nie jest prostą plamą, dlatego musimy posłużyć się stemplem. Należy pamiętać, żeby zakres działania narzędzia obejmował zarówno warstwę, na której obecnie pracujemy, jak i tę pod spodem. Pod prawym przyciskiem znajdują się ustawienia stempla – wybieramy minimalną twardość i odpowiedni rozmiar. [10] Mamy do czynienia z tłem nieostrym, rozmytym, stemplujemy więc niedbale, gdzie popadnie. To też pozwoli zachować naturalność tła. Trzeba pamiętać, żeby używając stempla, nie pobierać próbek znajdujących się obok siebie. Pobieramy próbki z losowych, oddalonych od siebie partii już istniejącego tła. Postępujemy tak, póki nie zakryjemy tłem całej postaci. [11] Pozostaje uporać się z krawędziami naszego zaznaczenia. Odznaczamy ścieżkę i okazuje się, że wypełnienie, które przed chwilą domalowaliśmy, nie „spina się” z oryginalnym tłem. Żeby temu zaradzić, zakrywamy krawędzie tym samym narzędziem stempla, póki nie „zatrzemy” wszystkich krawędzi.

Gdybyśmy musieli wyciąć jakąś postać ze zdjęcia, na którym tło jest odwzorowane ostro, byłoby z tym znacznie więcej zachodu, dlatego to temat na kolejny poradnik.