Podtrzymujemy Krzywą Wieżę w Pizie

Jak to możliwe?

Fotografia to medium dwuwymiarowe – na płaskim obrazie staramy się uzyskać efekt trójwymiarowości. Czasem ta rozbieżność przysparza fotografowi trudności, kiedy indziej pomaga. W tym przykładzie dwuwymiarowość jest naszym sprzymierzeńcem. Jeśli odpowiednio sfotografujemy dwa oddalone od siebie obiekty, mamy szansę oszukać widza, tak aby wydawało mu się, że naprawdę są one obok siebie – w końcu sąsiadują ze sobą na zdjęciu, w ramach wyznaczonych przez brzegi klatki.

Żeby trick był udany, potrzebne jest jeszcze jedno zjawisko – złudzenie, które sprawia, że obiekty znajdujące się blisko aparatu wydają się większe niż te, które widać w oddali. Po zestawieniu na dwuwymiarowej fotografii obiekty sprawiają wrażenie, jakby stały obok siebie, a zmiana skali aż się prosi o jakieś efektowne wykorzystanie. Wystarczy odpowiednio się ustawić i ciekawe zdjęcie gotowe.

Punkt widzenia

Podstawowym warunkiem osiągnięcia efektu podtrzymywania Krzywej Wieży w Pizie, całowania Sfinksa itp. jest odpowiedni punkt widzenia i właściwe kadrowanie. To właśnie dzięki precyzyjnej kompozycji możemy sprawić, że fotografowane obiekty zejdą się na tyle, by można było wykorzystać fakt, że sprawiają wrażenie, jakby stały obok siebie.

Zaczynamy od wyboru miejsca, z którego będziemy fotografowali. Musi być z niego dobrze widać obiekt znajdujący się w tle, z którym portretowana osoba będzie wchodziła w interakcję (przynajmniej na zdjęciu). Następnie ustawiamy modela w odpowiednim miejscu, zarządzamy pożądaną pozę (np. prosimy o wyciągnięcie ręki tak, żeby „dotykała” czubka wieży Eiffla) i komponujemy zdjęcie.

Jak widać, żeby osiągnąć efekt przedstawiony w dzisiejszym artykule, niezbędne jest dokładne kadrowanie. Kompaktowe aparaty cyfrowe mają taką przewagę nad swoimi analogowymi poprzednikami na film małoobrazkowy, że pozwalają na komponowanie ujęcia na ekranie LCD, na którym fotograf widzi dokładnie to, co matryca aparatu – czyli to, co znajdzie się potem na zdjęciu.

Światło

Drugim istotnym wymogiem jest identyczne oświetlenie obu planów – niezbędne dla wywołania złudzenia, że fotografowane obiekty znajdują się obok siebie. Najlepiej sprawdza się równomierne światło rozproszone, ponieważ podkreśla dwuwymiarowość fotografii. Mocne, boczne oświetlenie przydaje się, kiedy chcemy podkreślić trójwymiarowość fotografowanej sceny – cienie wywołują wrażenie głębi, którego przecież chcemy uniknąć. Dlatego też najlepiej unikać fotografowania pod światło, ponieważ nie doświetlimy skutecznie obiektu w tle (bo jest za duży i znajduje się za daleko). Natomiast efekt sylwety (kiedy scena oddana jest na zdjęciu jako mocny kontur) będzie odciągał uwagę widza od zaburzenia proporcji, które staramy się w tym wypadku wykorzystać.

Opisywany trik to jedno z wielu rozwiązań, które nie wymaga od użytkownika zakupu drogiego aparatu czy dodatkowego sprzętu. Łatwo go wykonać niezależnie od tego, czy mamy najprostszy kompakt, czy zaawansowaną lustrzankę. Z takich możliwości aż szkoda nie skorzystać – zwłaszcza że nie wiążą się one praktycznie z żadną fatygą. Nie zapominajmy, że zdjęcia pamiątkowe lepiej przywołają nastrój miłych chwil, jeśli również ich forma sprawia radość.