Jak fotografować płyny w ruchu, część 1

Co fotograf mieć powinien

Do wykonywania niemal każdego zawodu człowiek potrzebuje narzędzi. Zawód fotografa nie jest tu wyjątkiem, jednak w studiu nie wystarczą aparat, lampy błyskowe, kilka statywów i komputer. Potrzebne będą jeszcze narzędzia i akcesoria używane w rozmaitych specjalnościach. Nie muszą to być oczywiście profesjonalne, wielkie maszyny jak np. frezarka sterowana komputerowo, choć i ta by się czasem pewnie przydała. Każdy fotograf w zależności od specjalizacji powinien skompletować własny zestaw, w którym nie powinno zabraknąć taśm klejących, żyłek, plasteliny, nożyczek, kombinerek itp., itd. – można by jeszcze długo wymieniać. Bardzo pomocne też są akcesoria do wielokrotnego mocowania, produkowane przez takie firmy jak Manfrotto lub Foba, ale bez nich też można sobie poradzić.

W przypadku zdjęcia butelki Bacardi potrzebowałem kilku akcesoriów, z tego samego powodu co podczas prezentowanej we wcześniejszych artykułach sesji z hamburgerem. Tym razem kompozycja znów składała się z dużej liczby elementów – potrzeba by cudu, aby naturalnie ułożyły się one w miłą dla oka kompozycję. Nawet elementy fotografowane oddzielnie podczas wrzucania prawdopodobnie układałyby się najgorszą stroną do obiektywu. Kanapka prawie zawsze upada masłem do dołu. Jak zatem udało mi się osiągnąć widoczny efekt?

Co ma wisieć, nie utonie

W tym miejscu zdradzę, że jedyną ruchomą materią wykorzystaną w tej kompozycji jest płyn. Dlaczego? Z tej prostej przyczyny, że jedynie jego nie dało się zawiesić, przykleić czy w jakikolwiek inny sposób zamocować. Po pogodzeniu się z tym faktem unieruchomiliśmy wraz z asystentem całą resztę. Zastosowaliśmy do tego różne metody dla elementów lekkich (listki mięty) i cięższych (limonka i „lecąca” kostka lodu). Pierwsze unieruchomiliśmy za pomocą plasteliny na drucikach i patyczkach. Elementy drugiej kategorii po prostu nabiliśmy na inne druciki i patyczki. Jak pewnie się domyślacie, akrylowa kostka lodu nie pozwoli na taki zabieg bez odrobiny perswazji, więc w jej przypadku zastosowaliśmy miniwiertarkę z wiertłem o średnicy około milimetra. Przypuszczam jednak, że można było z powodzeniem zastosować inną metodę, np. nabić kostkę na drut rozgrzany nad palnikiem.

Czas zabłysnąć

Jak wspomniałem we wstępie, tylko w nielicznych wypadkach ekstremalnie krótki czas ekspozycji ma znaczenie i właśnie przy fotografowaniu butelki Bacardi był potrzebny. Dla miłośników tanich rozwiązań nie jest to niestety dobra wiadomość. Proste lampy studyjne nie mają regulacji czasu błysku, zresztą nawet te bardziej zaawansowane niezwykle rzadko posiadają tę opcję. Ja używam sprzętu szwajcarskiej firmy Broncolor, która w topowych modelach generatorów udostępnia pewien zakres sterowania tym parametrem. Nawet mimo to najkrótsze czasy osiągam jedynie przy najniższych mocach błysku.

Kilka trików

Zdradziłem już wcześniej, że limonka została przytwierdzona na stałe poprzez nabicie jej na druciki, ale nie dodałem, że po każdym polaniu ustawialiśmy ją ponownie, tak aby najlepiej „łapała” światło. Podobnie zresztą było w wypadku „lecącej” kostki lodu i listków mięty, które nie raz znalazły się w szklance porwane przez strugę cieczy. Co prawda, jak widać na szkicu, nie wylewaliśmy jej, celując w szklankę za każdym razem. Zamocowanie plastikowej butelki z odciętym dnem pozwoliło uzyskać kontrolę nad kątem i miejscem jej wpadania.

Z pewnością nie wystarczy miejsca na opisanie wszystkich technik, których używam, aby przejąć w studiu kontrolę nad zachowaniem płynów. Poza tym celowo nie odsłonię wszystkich kart, bo konkurencja nie śpi, a chciałbym jeszcze kilka lat przepracować w zawodzie. Jednak mam dla was jeszcze jedną pożyteczną wskazówkę. Płyn do butelki z odciętym dnem nalewamy przy zamkniętym wylocie i dopiero przed samym zdjęciem odsłaniamy otwór. Gdybyśmy tego nie zrobili i po prostu przelewali płyn przez butelkę, strumień byłby bardzo nieregularny i pełen pęcherzyków powietrza.