Vicky Martin

Po raz pierwszy zetknęła się z fotografią w college’u, podczas studiów na kierunku sztuka i design w latach 90 – i zakochała się w niej po uszy. Czuła, że to medium doskonale odpowiada jej kreatywności. Czerpała radość z całego procesu powstawania zdjęcia: od naciśnięcia spustu migawki aż po wywołanie odbitki w ciemni.

Poprzez swoją twórczość zgłębia fascynację tożsamością i emocjami, które rodzą się podczas wyobrażania sobie scenariuszy opartych zarówno na fantazjach, jak i rzeczywistości. Zastanawia się, czym jest tożsamość – w tym celu często aranżuje sytuacje, w których bohaterowie ukazują na przykład sprzeczne emocje. Stara się namówić widza do zadawania pytań o jej pracę, a odpowiedzi na te pytania często zależą od indywidualnej percepcji oglądającego. Inspiracją bywają dla niej silne postacie kobiecy z literatury, filmu i z życia. Swoje bohaterki umiejscawia w opowieściach, w których  dużą rolę odgrywają emocje i do których sama może się jakoś odnieść. Jednocześnie zachęca widzów, by też spróbowali się odnaleźć w tych sytuacjach.

W 2008 roku przerzuciła się z czarno białej fotografii analogowej na kolorową cyfrową, czując, że barwy i możliwość edycji odgrywają istotną rolę w tworzeniu ogólnej atmosfery na jej zdjęciach. Gdy konstruuje któryś ze swoich obrazów, kompozycja jest podporządkowana narracji, a główny cel polega na tym, by poprowadzić widza w konkretnym kierunku. Vicky lubi proces tworzenia, ma naturę majsterkowiczki, robi rekwizyty i kostiumy. Kocha wyzwania towarzyszące nowym projektom.