Szymon Kobusiński

By zdiagnozować XXI wiek, postanowiłem cofnąć się w czasie i wydobyć zdarzenia, które zapisały się w kolektywnej świadomości. Kluczowym komponentem procesu twórczego była potrzeba konfrontacji ze zbiorową pamięcią, na której trwały ślad odcisnęły poczucie lęku, zagrożenia oraz pełne napięć dyskusje czy polemiki.
W doborze zdarzeń przepracowywanych za sprawą fotografii kluczowymi kryteriami nie były bynajmniej towarzyszące im statystyki zgonów, terytorialny zasięg oddziaływania czy medialny szum. Kluczowe okazywało się pytanie o osobistą wrażliwość, która musiała się skonfrontować z tym, co dotykało współczesnego mi społeczeństwa.
Wobec tego, co wstrząsnęło całą naszą globalną wioską, nie sposób dokonać „wewnętrznej emigracji". Stąd wydarzeniami, z którymi postanowiłem się wizualnie zmierzyć, były atak na World Trade Center (2001), obchody Święta Niepodległości w Warszawie (2013–2020), tragedia na Promenadzie Anglików w Nicei (2016), zamieszki na Marszu Równości w Białymstoku (2019) oraz publikacja w „Gazecie Polskiej" naklejek „strefa wolna od LGBT" (2019).
Skala wymienionych zdarzeń jest odmienna, ale każde z nich wyzwala analogiczną temperaturę emocji. Każde wzbudza strach, niepewność i brak poczucia bezpieczeństwa. Przede wszystkim zaś – każde prowokuje do postawienia fundamentalnych pytań o współczesne wartości.

Szymon Kobusiński odważnie konfrontuje się ze współczesnością. Tworzy wizualnie wyrafinowane kompozycje, które zmuszają widzów do zmierzenia się z otaczającymi nas dziś problemami. Subiektywny przegląd wydarzeń nabiera jednak uniwersalnego znaczenia i nie będzie tracił na aktualności. Co więcej, Kobusiński nie operuje samymi faktami i historią – artysta przede wszystkim koncentruje się na przemyślanym języku plastycznego wyrazu. Prace w kwadracie, pozornie statyczne, atakują nas krwistą czerwienią, silnymi kontrastami, niepokojącymi rozedrganiami błękitu bądź śmiałymi diagonalami. Podwodny świat Kobusińskiego fascynuje, przeraża i porusza. Już dawno żadna wystawa fotograficzna nie wywarła na mnie takiego silnego wrażenia – napisała dr Weronika Kobylińska.

***

Szymon Kobusiński jest artystą zajmującym się sztukami wizualnymi. W swojej praktyce używa wody jako głównego medium. Jego prace łączą elementy abstrakcji i figuratywności, w których pojawia się zarówno klasyczna fotografia, jak i materiały video.
Pierwszym nauczycielem fotografii kilkuletniego Szymona był jego ojciec – rzeźbiarz i scenograf teatralny. Dziś Kobusiński wykłada w Szkole Filmowej w Łodzi, której jest absolwentem. Spośród wielu nagród i wyróżnień szczególnie wspomina nominację do Lucie Awards w 2014 roku. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików.
Jest także autorem wielu wyróżnionych projektów artystycznych, w tym indywidualnych wystaw takich jak Inny świat (2001), Światło życia (2004), Ocalić od zapomnienia (2005), Medaliści (2008), Pasja (2008), O2 (2012), Intymność (2017), Erynie (2021) i Flores (2023). Jego prace prezentowane były w wielu prestiżowych miejscach, m.in.: Teatrze Wielkim Operze Narodowej w Warszawie, Muzeum Narodowym w Krakowie i Teatrze Narodowym w Warszawie, a także w galeriach w Berlinie, Londynie i Kopenhadze. Wystawa Ocalić od zapomnienia została zdeponowana w Muzeum Emigracji w Gdyni. W 2018 roku ukazała się książka Now We're over the Water prezentująca jego prace.
W 2009 roku Szymon Kobusiński przywrócił do życia unikalną przestrzeń z przełomu XIX i XX wieku – skarbiec Banku Polskiego w Warszawie, który stał się jego pracownią artystyczną: Studio Bank.