Richard Sandler
Zdjęcia te powstały w Nowym Jorku (z wyjątkiem jednego zrobionego w San Francisco) 20–40 lat temu i obrazują swój skomplikowany status zawieszenia w czasie: zbyt młode, by mogły być zapisem historycznym odległej przeszłości, zbyt stare, by przypominać współczesną kulturę.
Są zatem obrazami z „nieodległej przeszłości” i opowiadają o czasie tuż przed masowym rozprzestrzenieniem się komputerów, telefonów komórkowych, fotografii cyfrowej i internetu. Nowy Jork był wtedy miastem śmietnikiem i nie dało się tego upadku odfiltrować na zdjęciach. Nie było też oczywiście mowy o ucieczce w wirtualną rzeczywistość.
Człowiek był wtedy, chcąc nie chcąc, „na ulicy” i „w miejscach publicznych”, zanurzony w uciechach i lękach ludzkiego morza.
Zużywałem 4–5 rolek filmu dziennie. Jedno oko wypatrywało lirycznych zestawień, drugie chciało rejestrować czystą historię miasta. Staram się tworzyć zdjęcia, które zadają więcej pytań, niż udzielają odpowiedzi. Siebie samego postrzegam jako lekarza, który mierzy puls społeczeństwu.
Kobieta z zakrytą twarzą, Nowy Jork, 1984,
Metro Noir, Nowy Jork, 1986
Omdlenie w metrze, Nowy Jork, 1986
Pocałunek w metrze, Nowy Jork, 1987,
Pociąg CC, Nowy Jork, 1985
Grand Central Terminal, Nowy Jork, 1982
Konwencja Partii Demokratycznej, San Francisco, 1984
Grand Central Terminal, Nowy Jork, 1990
Chasyd i hipster, Nowy Jork, 2001
Strony internetowe:
Powiązane tematy
Jef Bonifacino