Niki Boon

Jestem byłą fizjoterapeutką, matką, a także fotografką. Mieszkam z rodziną na wsi w regionie Marlborough w Nowej Zelandii. Fotografuję głównie swoją rodzinę i otoczenie.
Wychowałam się na nowozelandzkiej farmie. Byłam dzikim, wolnym, biegającym na bosaka dzieckiem. W swojej twórczości obficie czerpię z dziecięcych przygód i przeżyć, które mocno wryły mi się w pamięć.
Dziś mieszkam na niewielkim kawałku ziemi, na którym bardzo chciałabym stworzyć moim dzieciom takie dzieciństwo, jakie miałam sama. I właśnie tutaj, w tym cudownym i dzikim otoczeniu, postawiłam sobie za cel opowiedzieć ich historię – życie jako takie.
Z pragnienia, by obraz zawierał w sobie głębszą opowieść, wzięła się nauka rzemiosła: najpierw dokładnie przeszukiwałam internet, potem zaczęłam zgłębiać
albumy fotograficzne, a także szukać wiedzy w filmach.
Właśnie z kina pochodzą obecnie moje najważniejsze inspiracje – na przykład od Stanleya Kubricka i Rogera Deakinsa, ale też od innych reżyserów, bo powstaje obecnie mnóstwo świetnych filmów, które mogą być inspiracją dla fotografa.
Moim zdaniem w robieniu zdjęć ważne jest, by poszukiwać prawdziwego znaczenia tego, co widzisz przed sobą, i sfotografować je. W ten sposób uczysz się też wiele o sobie, a wtedy twoja fotografia staje się lepsza, głębsza.