Leon Sadiki

Pochodzi z RPA. Jest cenionym niezależnym fotoreporterem, producentem multimedialnym i nauczycielem fotografii. Obecnie pełni funkcję mentora fotograficznego studentów dziennikarstwa w Wits Centre for Journalism. Ma za sobą bogatą historię pracy w newsroomach jako fotograf prasowy i fotoedytor. Przemierzył Afrykę z aparatem. Współautor książek We Are Going to Kill Each Other Today – The Marikana Story (Tafelberg, 2013) oraz Broke and Broken – The Shameful Legacy of Gold Mining in South Africa (Jacana Books, Blackbird, 2016). Za materiały dotyczące masakry górników w południowoafrykańskim mieście Marikana otrzymał w 2013 roku: Standard Bank Sikuvile Journalism Award, Story of the Year 2013 oraz CNN MultiChoice African Journalist Awards.

W roku 2016 wziął udział w programie wymiany i pracował w Citizen TV w Nairobi w Kenii – jest to jedna z najważniejszych stacji telewizyjnych w Afryce Wschodniej. Autor słynnego zdjęcia Mgcineniego Nokiego – „Mężczyzna w zielonym kocu”. Obecnie dokumentuje kulturę różnych grup zamieszkujących RPA.

Zacząłem fotografować, żeby opowiadać o mojej społeczności, mimo że nigdy nie stanąłem wobec szansy dokumentowania życia ludzi blisko mnie. Dzięki aparatowi zyskałem doświadczenia, które zmieniły moje życie. Gdy dziś patrzę na drogę, którą odbyłem dzięki fotografii, widzę siebie stojącego na skrzyżowaniu radości i smutku, piękna i okrucieństwa. W swoich poszukiwaniach historii odkryłem, że każde wciśnięcie spustu migawki to kolejny krok do serca człowieczeństwa, do miejsca, gdzie współistnieją piękno i blizny; opowiadanie historii jest zarazem uniwersalne i głęboko osobiste. Człowiek jest równocześnie aktorem i reżyserem.

Fotografia to komentarz społeczny, a równocześnie narzędzie rejestrowania historii, dobra i zła. Umiejętność robienia zdjęć stanowi niewyobrażalną moc przekształcania tego, co znajduje się w umyśle fotografa, w ideę, która burzy stereotypy, edukuje tych, którzy nie dostali szansy, zmienia bieg dziejów, a źle wykorzystana, może popychać rządy do wojen.

Za pomocą wizjera i przycisku mogę łączyć ludzi z różnych środowisk i zaprowadzać pokój w miejscach, gdzie toczą się konflikty. Moja praca może być formą aktywizmu. Lepiej wyjaśnił to Anthony Mason z CBS Network, gdy mówił o słynnym fotografie wojennym Donie McCullinie: „Fotografia to nie patrzenie, to czucie”. Dzięki aparatowi mogę coraz skuteczniej zmieniać ludzkie życie. Dotyczy to na przykład społeczności górniczych w RPA.

Za przerażającą nędzę i choroby, na które narażone są ci ludzie, w znacznym stopniu odpowiadają międzynarodowe koncerny. Zarabiają miliardy kosztem zwykłego człowieka. Moja fotograficzna podróż znalazła zwieńczenie we wspólnym wysiłku z moim cenionym kolegą Lucasem Ledwabą. W 2016 roku wydaliśmy poruszający tom pod tytułem Broke and Broken: The Shameful Legacy of Gold Mining in South Africa. Książka jest nie tylko zbiorem zdjęć, zawiera też opowieści, które rzucają światło na to, jak wielkim ludzkim kosztem obciążona jest pogoń za bogactwem.

To opowieść o rodzinach, które straciły bliskich wskutek krzemowej pylicy płuc. Choroby tej nabywa się od długotrwałego wdychania dużych ilości pyłu krzemowego podczas pracy w kopalni. Tworząc swój projekt, mam za zadanie oddać głos zmarginalizowanym, tym, którzy tego głosu nie mają – i zamknąć go w jednym kadrze.