Bogusław Maslak

W każdym z nas jest trochę z astronoma i astronauty. Niektórzy studiują niebo przez teleskop w zaciszu swojej biblioteki, podczas gdy inni zdobywają bieguny lub chodzą po Księżycu.

Rodząc się na początku ostatniej dekady komunizmu w Polsce, byłem niejako skazany na dzieciństwo astronoma – przykuty do małego miasta otoczonego lasami, poznając świat ze szkolnych książek i szklanego ekranu. Jednakże z czasem, na fali zmian dziejowych, ściany wokół mnie zaczęły upadać, wzmagając mój głód astronauty do eksploracji tego, co nieznane, i doświadczeń z pierwszej ręki. Fotografia podróżnicza jest dla mnie dobrym sposobem, by nie tylko uczyć się rzemiosła, ale przede wszystkim – wystawiając się na nowe, niespotykane okoliczności – by poznawać siebie. W 2007 roku Londyn stał się moją bazą wypadową do wyjazdów w różne części globu.

Mówi się, że fotografia to malowanie światłem. Dla mnie punktem wyjściowym dla artystycznej fotografii podróżniczej jest czarna kanwa, na którą światło pada albo nie. Szukam momentów intymnych, magicznych, owianych tajemnicą, niedopowiedzeniem, w których różnice kulturowe pomiędzy mną a otoczeniem wychodzą poza informacyjny nawias fotografii dokumentalnej.

Aby dotrzeć do nietypowych sytuacji, staram się przebywać długo w danym miejscu, tak aby poznać ludzi, zyskać ich akceptację i choć na chwilę stać się częścią ich życia.