Ewa Marzena Wolf

Urodzona w 1981 w Cieszynie, dorastała w Beskidach. Studiowała kulturoznawstwo na UWr, fotografię w Wyższym Studium Fotografii AFA oraz teologię protestancką na EWST.
Góralka, matka nomadka, fotografka, performerka, tancerka związana z Teatrem Małym w Tychach. Masażystka oraz terapeutka pracy z ciałem; prowadzi autorskie zajęcia ze świadomości ciała Body PatchWork.
Interesuje ją to, co prawdziwe, oczywiste, prozaiczne, brzydkie i stabuizowane. Ciekawi ją człowiek, jego emocje oraz ciało, które przemija, ulega presji czasu, nadwyręża się, napina, kumuluje emocje, rozpuszcza się w ruchu. Wyizolowane, samotne, a jednocześnie przynależące, będące częścią oraz iluminacją czegoś większego, tracące ostrość i podmiotowość w szerszym kontekście.

Fotografię traktuje jako środek wyrazu pozwalający na oswajanie lęków zarówno jednostkowych, jak i zbiorowych, pokonywanie przepaści kulturowych oraz narzędzie terapii: fotografowała kobiety po mastektomii, anorektyczki, osoby, które przetrwały Auschwitz, ludzi wyjętych spod prawa. Prowadziła warsztaty dla kobiet, seniorów, dzieci z rodzin dotkniętych patologią społeczną, grup teatralnych, osób autystycznych, grup wsparcia dla kobiet po mastektomii. Uważa, że próba odsłonięcia i opowiedzenia prawdy przed obiektywem (bez względu na to, po której stronie obiektywu znajduje się narrator) często stanowi początek procesu zdrowienia. Uważa, że fotografia może być katalizatorem procesów samopoznawczych i samonaprawczych.

Projekty:

–„Niejedna z Jedną” – projekt zbiorowy, którego celem była profilaktyka i skuteczna walka z rakiem piersi.
– Cykl warsztatów dla dzieci w ramach działalności pedagoga ulicy Roberta Cieślara, zakończony wystawą fotografii podopiecznych: „Chodź, powiem ci o moim Bobrku”.
– Fotografie ciała prezentowane w Dansateliers w Rotterdamie będące dialogiem z treścią performance’ów Love-ism choreografa Moora Shani.
– Kobiece ciało jako produkt, cykl wykładów o pozycji kobiety w kulturze zachodniej, poprzedzone wystawą Afganistan, w ramach współpracy ze Zbigniewem Pawlakiem.
– „Fotografia jako nośnik pamięci” – projekt będący dopełnieniem studium przypadku dotyczącego duchowości górali wiślańskich.
– FAT (Fototerapeutyczny Warsztat dla Kobiet), współpraca z Meritum
– Centrum Szkoleń i Rozwoju Osobistego, Fundacją Unicorn oraz Vagina Cafe.
– Warsztaty dla seniorów z Domu dziennego pobytu „Przystań” w Świdnicy, których owocem była wystawa: „Radosna Jesień Życia”.
– Cykl zdjęć „Gajdosze”, w ramach tworzonej przez Katarzynę i Macieja Szymonowiczów monografii poświęconej tradycji i historii gry na beskidzkich gajdach.
– „Ciało”, kolaboracja z tancerzem Pawłem Koniorem – wykład performatywny, do którego tło stanowi cykl aktów. Głównym celem wykładu jest konfrontacja z pytaniem, czy ciało, które nie spełnia norm związanych z ideą kalokagatii, nadal zasługuje na czułość, delikatność i „bycie widzianym”.